وقتی که زمان ارائه فرا می‌رسد و شما در جایگاه سخنران ایستاده‌اید در حال برقراری ارتباط با مخاطب هستید. با حرف‌هایی که می‌زنید و حتی با چیزهایی که به زبان نمی‌آورید. درواقع موثرترین عامل در هنگام ارائه، نشانه‌های غیر کلامی هستند که از طریق آنها با مخاطبتان ارتباط برقرار می‌کنید. امروزه زبان بدن بیش از ۵۵ درصد میزان اثرگذاری روی شنونده را به خود اختصاص می‌دهد.

پربیراه نیست اگر بگوییم همه زمانی که روی آماده کردن فایل پرزنتیشن صرف کرده‌اید هدر می‌رود اگر در هنگام ارائه روی زبان بدن خود مسلط نباشید. فرقی ندارد که برای یک جمع بزرگ صحبت می‌کنید یا یک گروه کوچک چند نفره؛ در ادامه مطلب می‌خواهیم نکاتی را با هم مرور کنیم که کمک می‌کنند زبان بدن خود را تقویت کنید و در هنگام ارائه بیشتری تاثیرگذاری را روی شنوندگان داشته باشید.

ارتباط چشمی را حفظ کنید

نداشتن ارتباط چشمی با مخاطب از دو جنبه به ارائه شما آسیب می‌زند. اول از همه باعث از دست رفتن توجه شنونده به صحبت‌های شما می‌شود و سپس این احساس را در آنها ایجاد می‌کند که شما اطمینان چندانی به حرف‌هایی که می‌زنید ندارید. بنابراین سعی کنید با اغلب حضار ارتباط چشمی را برقرار کنید تا آنها بیشتر و بهتر به حرف‌های شما گوش کنند.

حرکت داشته باشید

درحالیکه نباید حواس شنوندگان را با حرکت‌های بیش از اندازه و مداوم پرت کنید، اما ثابت ایستادن مثل یک مجسمه هم می‌تواند تاثیر نامطلوبی روی آنها بگذارد. از حرکت کردن نترسید؛ از فضای اطراف خود استفاده کنید و هرازگاهی با تکان‌های آرام یا قدم‌های کوتاه به صحبت خود ادامه دهید. حرکت دادن دست‌ها و قدم زدن آهسته و کوتاه روی صحنه می‌تواند توجه مخاطب را جلب کند و این احساس را به آنها بدهد که با همه حواس‌شان همراه شما هستند.

سرعت حرف زدن‌تان را کنترل کنید

 اگر خیلی آهسته و کند صحبت کنید حوصله مخاطب را سر می‌برید. برعکس اگر خیلی تند و سریع صحبت کنید در قدرت درک شنونده مشکل ایجاد می‌کنید و جلوی فهم درست مطلب را می‌گیرید. اگرچه اعتماد کردن به سیستم عصبی خودمان برای کنترل سرعت حرف زدن کار راحت‌تری است اما اگر به‌صورت آگاهانه تلاش کنیم این ریتم را در وضعیت نرمالی حفظ کنیم ایده‌آل‌تر خواهد بود. بدین ترتیب مخاطب فرصت خواهد دشت تا حرف‌هایمان را هضم کند و برداشت صحیحی از استدلال‌هایمان داشته باشد.

لبخند بزنید

وقتی بیش از اندازه روی ارائه یک موضوع فوق‌العاده تمرکز می‌کنید به راحتی اجازه می‌دهید که حالت خوشایند چهره‌تان از دست برود.  بنابراین مهم است که لبخند زدن را فراموش نکنید. داشتن یک چهره بشاش کمک می‌کند تا مخاطب تمایل بیشتری به شنیدن صحبت‌های شما داشته باشد.

بی‌قراری نکنید

اگرچه ترک کردن تیک‌های عصبی و تکان دادن‌های بی‌مورد دست و پا کار راحتی نیست ولی باید در این مورد به خودتان یک تلنگر جدی بزنید. زمانی که ضربان قلبتان زیاد شده و کف دستتان خیس عرق شده بروز تیک‌های عصبی اجتناب ناپذیر است. اما در هر صورت این بی قراری باعث حواس پرتی مخاطب شده و حس عدم اطمنان شما نسبت به خودتان را به آنها القا می‌کند. در هنگام ارائه محل مناسبی برای ایستادن پیدا کنید و اگر قصد حرکت کردن دارید مطمئن شوید در آرامش کافی آن را انجام می‌دهید.

ریلکس باشید

داشتن تنش و حالت عصبی در هنگام ارائه چیزی است که مخاطب سریع متوجه آن می‌شود. گرفتن موضع سفت و سخت روی یک مسئله نشان دهنده عصبی بودن و عدم اعتماد به نفس شماست. زمانی که حس کردید حالت عصبی به شما دست داده یک نفس عمیق بکشید و با عقب کشیدن شانه‌ها و راست کردن ستون فقرات آرامش خود را بازیابی کنید. خارج کردن عضلات بالاتنه از حالت انقباض به افزایش اعتماد به نفس شما کمک می‌کند و از اضطراب شما می‌کاهد.

با چشم‌ها و دست‌های خود روی نکات مهم تاکید کنید

وقتی می‌خواهید توجه مخاطب را به نکته‌ای خاص در بین صحبت‌هایتان جلب کنید از حرکات چشمی و ژست‌های فیزیکی کمک بگیرید. مثلا اگر روی نمایشگر یا پرده نکته‌ای وجود دارد که می‌خواهید روی آن تاکید کنید، با حرکت بدن، چشم‌ها و نوک انگشت به آن اشاره کنید. بدین صورت مخاطبین پیش روی شما متوجه اهمیت موضوع می‌شوند و با همه حواس‌شان به شما گوش می‌کنند.

زمانی که در حال ارائه مطلب هستید، زبان بدن‌تان به برقرار تعامل و متقاعد کردن مخاطب منجر می‌شود. با رعایت این نکات ساده ولی مهم می‌توانید ارائه‌ای خیره‌کننده داشته باشید که در آن همه توجه مخاطب هر لحظه به سمت شماست.